♥بهارنارنج♥

چه غم انگیز

سلام بچه ها

دیشب خونه ی پدربزرگم بودیم... من بودم و مادر بزرگم و مامانم

داشتیم به تلوزیون نگاه میکردیم از شبکه ی استانی مون با شبکه ی استانیه شهرکرد رابطه برقرار کرده بودند..

داشت تشیع جنازه ی بچه های بروجن رو که درمسیر رفت یا نمیدونم برگشت

از منطقه های جنگی بودن رو نشون میداد...

26نفرکشته...

22تا دختر جوون یکی دوسال از خودم کوچیکی تر...

خیلی شلوغ بود توی تابوت بودن و یه پرچم سبزو سفید و قرمز روی تابوت رو پوشونده بود

اسمشونم روی کاعذ پشتش زده بود...

اونارو روی دست میبردن...(الانه که بغضم بترکه)

یه صدای بوشهریه سوزناک هم  روی تصویر انداخته بودن....

اونایی که من دیدم...نرگس...پریسا... مرضیه...امنه...

(یکی هم هم اسم خودم) محدثه....ماندانا...و...خیلیایه دیگه که من ندیدم.

 نمیدونم چرا ولی احساس میکردم دوستای خودمو از دست دادم و...

نمیتونستم جلوی خودمو بگیرم زار زار گریه میکردم...

اصلا نمیتونستم خودمو کنترل کنم...

هی نگاهشون میکردم به یاد اون سال شلمچه ی خودمون افتادم

که کلاس دوم هنرستان بودیم دوسال پیش ...

خودمو به جاشون میذاشتم...دلم اتیش گرقته بود فقط گریه میکردم...

مامانم میخندید که من ارووم بشم ولی نمیتونستم...

الانم دیگه زیادی داره صدای گریه ام میره بالا برم دروببندم صدام نره بیرون..

.................

مجری رو نشون داد که داشت گریه میکرد گفت اینجا این دوستایی دیده میشه که میان

و همدیگه رو اغوش میگیرن دلشون برای همدیگه تنگ شده ولی نیستن کنارشون دیگه...

نمیدونم چی بگم فقط میتونم تسلیت بگم به دوستاو همکلاسی ها و به خصوص خانواده هاشون...

هرچند این تسلیت من و هزاران تسلیت ها ذره ای از داغ این مادرها رو نمیتونه کم کنه..

ادم یه لحظه هم نمیتونه خودشو جاشون بزاره..

خودم سوره ی قدر خوندم براشون...

بچه ها... یه صلوات نثار روحشون...

**اللّهم صل علی محمد و آل محمد**