♥بهارنارنج♥

شهـــر تب دار تـــر از یک زن آبستـــن بود

  لبـــت از جـــنــس انـــار و دلت از آهـــن بـــود

              گونـــه ی ســـرخ تو آمــــاده ی بوسیــــدن بـــود

                        من پـــر از شــــوق تمـــاشــــای تـــو بـــودم امـــا

                                         همـــه ی لـــذت تـــو پنجــــره را بستـــن بـــود

بـــار ها مضحکـــه ی مردم شهـــرم بــودم

                   بـــاعث این همه آشفتگـــی ام آن زن بــود

                              کوچـــه مشتـــاق شد و دور خیابـــان پیچیـــد

                                            شهـــر تب دار تـــر از یک زن آبستـــن بود

منـــزوی شـــد دلـــم و از چمـــن و دریــا گفت

                        چشـــم سبـــز آبی تو لشگـــری از دشمـــن بود

                                  چنـــد روزیست خبـــرهای بـــدی می شنـــوم

                                                 این ســـر آغــــاز فرو ریختـــن بهمـــن بـــود

                                                              لحظـــه ای فکـــر تـــو از خاطـــر من دور نشـــد

                                                    آخـــر قصـــه سیـــاه و دل من روشـــن بود....!